රාජකාරී සඳහා වැඩි කාලයක් ගෙවී ගිය නිසා බ්ලොග් සටහනක් තබන්නට තරම් කාල වේලා තිබුණේ නෑ. ඒ නිසාම අන්තිමට බ්ලොග් එක සින්ඩියෙනුත් ගැලවුණා. ඒත් රාජකාරිමය කටයුක්තකදී ඇති වූ ගැටළුවකට අදාලව සටහනක් දැම්ම. පසුව අයදුම් කරලයි සින්ඩියට ඇතුල් වුණේ.
අද අමතක නොවේවි කියල හිතුනේ වෙන හේතුවක් නිසා.
ඊයේ මුළු රාත්රියම වැඩ කරල නිදා ගත්තේ අද පාන්දර. නැවතත් උදේ අවදි වෙලා ඉතිරි කොටසත් අවසන් කරල රාජකාරි සඳහා පිටත් වෙන්න සූදානම් වෙද්දි පුතාට අවශ්ය දෑ කිහිපයක් මිලදී ගැනීමට නගරයට යාමට සිදු වුණා. පුතා සමගමයි ගියේ. ආපසු එන අතරේ වංගුවකදී ඉදිරියෙන් පරණ රෝද 4 ටැක්ටරයක් මතු වුණා. අන්තිමටම නතර වුණේ ටැක්ටරයේ ඉදිරි රෝදයක් බදා ගෙන. ටැක්ටරයේ රියදුරු කීවේ එහි තිරිංග පද්ධතියේ තරම අනුව ටැක්ටරය නතර වීම ගැන ඔහු පුදුම වෙන බවයි. කෙසේ වුවත් වම් අත ටික වේලාවකට රෝදයේ අඩයක් වී තිබීම නිසා දැන් මෙම සටහන තැබුවේ එක අතින්. නිදා ගැනීමට ඇඳේ ඇලවීමට අපහසු නිසා පුටුවකට වී සිටිද්දී මෙවැනි සටහනක් තැබීමටත් ඒ ගැන මගේ මතය සටහන් කර තැබීමටත් සිත් වුණා.
තව අඟල් 4ක් 5ක් ටැක්ටරය ඉදිරිට ආවානම් එය නතර වන්නේ මගේ ලැම පෙදෙසේයි. රියදුරු (මගේ හිතවතෙක්) පැවසූ පරිදි තිරිංඟ නොමැති ටැක්ටරය නතර කළේ මාගේ සේවය තවදුරටත් බලාපොරොත්තු වන අයගේ බලාපොරොත්තු බවයි මාගේ මතය.
2 comments:
හප්පටසිරි! ඔයින් ගියා මදැයි! මෙතුමා වාසනාවන්තයි.
වෙල්කම් බැක් කිව්ව ඕං.
බුදුසරණයි..! බේරුනා මදෑ..!
Post a Comment